ψυχοβιολογισμός

ο, Ν

(φιλοσ.) παλαιά θεωρία κατά την οποία τα φυτά έχουν ψυχή και οι ζωικές λειτουργίες τους διαφέρουν από τις λειτουργίες τών οργανισμών τών ζώων μόνον στον βαθμό πολυπλοκότητας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχοβιολογία + -ισμός*].